Regio: Gran Canaria
Zwaarte: 1324 kip
Hoogtemeters: 2121
Steilste kilometer: 10.0%

Steilste 250 m: 12%
Voet: 44 m    Top: 1939 m
Gemiddelde helling: 4.2%
Lengte: 44.9 km

Vanuit: Puerto de Mogán
Staat van de weg (2022): redelijk
Andere racefietsers: 5-10 per uur
Motorvoertuigen: 30-60 per uur
Landschappen en weg: (5/5)
Restaurant of café bij top: nee

FOTO'S    
S NE LF W NW ZIJDE     Download gpx

         

Andere klimmen Gran Canaria

Deze klim vanuit Puerto de Mogán naar de Pico de las Nieves is een waar genot voor fietsers. Dat komt door de manier waarop de weg tussen kilometer 10 (Mogán) en 20 (Cruz de San Antonio) na de start omhoogkronkelt en door het fantastische landschap tussen kilometer 10 (Mogán) en 33 (Ayacata). Daar komt bij dat er op de weg, zeker tussen Mogán en Ayacata, weinig verkeer is. De beschrijving van de rit bestaat uit drie delen.

Het eerste deel (20 kilometer) loopt van Puerto de Mogán tot de Cruz de San Antonio. Na de start in Puerto de Mogán fietst men 10 kilometer over de relatief drukke GC-200 vrij gemakkelijk (meestal 2-5%) naar de afslag van de GC-605. Dit is nog weinig opwindend maar dat verander meteen nadat men de GC-605 opgefietst is. Onmiddelijk is er een steile strook van 250 meter (12%). De eerstvolgende afslag van die GC-605, richting Barranquillo Andrés, ligt slechts 2,1 kilometer verderop maar de weg heeft hier bijna 9 kilometer voor nodig. Met behulp van vele, vele bochten en haarspeldbochten worden 540 hoogtemeters overbrugd. Prachtig om te zien als je bijna boven bent. Ook fijn dat de steile, kale bergen imposant zijn, en de weg smal en in het algemeen niet te steil is (op één na hellen alle 500 meter segmenten tussen de 5 en de 9%). Anderhalve kilometer na de afslag wordt de Cruz de San Antonio (968 m) bereikt.

In de volgende 14 kilometer, die de Cruz de San Antonio van Ayacata scheiden, worden netto slechts 340 hoogtemeters overwonnen. Steil is het nergens met maximaal 6% in de laatste 3 kilometer vóór Ayacata. Dit is echter landschappelijk wel een van de mooiste passages, die ik op Gran Canaria gefietst heb. Het fraaiste is het als men door het groene bos fietst, bruin tot oranje gekleurde rotspartijen de weg omzomen en hoge, steile bergen daarboven uittoornen. De staat van de weg is typisch Gran Canarisch: deels fantastisch, deels beroerd.

Er resteren nog een kleine 12 kilometer vanaf Ayacata tot de top (1939 m). In de eerste 3 kilometer, tot de parkeerplaats nabij de Roque Nubio, is de helling van de opnieuw beroerd geasfalteerde weg aanzienlijk (8-10%). Fraaie bergen omringen de weg. Na de parkeerplaats is alles anders. Het landschap wordt eerder glooiend dan steil en een bos met hoge naaldbomen vervangt de lage vegetatie. De weg is in het algemeen veel minder steil, daalt soms wat af maar herbergt ook nog enkele steile stroken (twee 250 meter stroken van 11%). Na het verlaten van de GC-600 is het wegdek weer in zeer goede staat. Bij helder weer kan men vanaf de top het eiland overzien.