Er zijn een aantal opties om naar de Passo del Mortirolo te fietsen maar de hier beschreven variant, die in Mazzo di Valtellina start, heeft deze pas zo bekend gemaakt. Hij is pas in 1990, speciaal voor de Giro d'Italia, geasfalteerd en vanaf toen tot in 2016 al tien keer tijdens de Giro beklommen. Zijn bekendheid heeft de Mortirolo te danken aan zijn buitengewone steilheid. In het vijf kilometer lange gedeelte, waaraan men na drieeneenhalve kilometer fietsen begint, bedraagt de gemiddelde helling 13,1%. Hier ligt ook de steilste kilometer (15,0%). Daar komt nog bij dat de helling steeds weer variëert op schalen korter dan 500 meter. Het voordeel van die kleinschalige variatie is dat men op de minder steile delen wat kan herstellen maar wie kan er echt herstellen op een helling van een procent of tien? Uiteraard is een uiterst licht verzet een zegen. Een meevaller is dat de laatste vier kilometer, die zo'n beetje bij het monument van Marco Pantani in bocht 11 beginnen, met een gemiddelde helling van 9,7% relatief gemakkelijk zijn, dat wil zeggen dat ze zo steil zijn als een normale steile klim. Het einde is de Passo della Foppa (1852 meter), bijgenaamd de Mortirolo, maar er dient te worden opgemerkt dat de echte Passo del Mortirolo (1896 meter) elders ligt, namelijk als men bij de driesprong na de Passo della Foppa rechtsaf slaat en dan nog een kilometer doorfietst. Over de hele weg vanuit Mazzo valt nog te melden dat hij slecht geasfalteerde is en zo smal dat auto's elkaar niet of nauwelijks kunnen passeren. Gelukkig is er weinig verkeer in dit nog amper door het toerisme ontdekte gebied.