Wat mij betreft is dit een van de minder interessante beklimmingen in de Dolomieten. Een opvallend kenmerk van deze rit naar de Forcella Staulanza is de voortdurende variatie van de helling. Het steilste deel doemt spoedig na het verlaten van Dont, waar de start ligt, op. Het gaat om een strook van twee kilometer lang met een helling van 8-11% en een uitschieter naar 12%. Daarna blijft de helling onder de 10%. Na het relatief steile begin loopt de weg een kilometer of zes grotendeels door de bebouwing van een aantal dorpjes, waarvan het toeristische Palafavera het laatste is. Vanaf Palafavera is het nog vier kilometer tot de pas. Links ligt de Monte Civetta waarvan de top aan het zicht onttrokken werd toen ik hier fietste. Rechts ligt de Monte Pelmo, prachtig maar toch minder imposant dan van de andere zijde van de pas.